مراد قرآن از «ماه رمضان» و مبحث نزول دفعی یا تدریجی قرآن

اختلاف بر سر اینکه قرآن به صورت تدریجی نازل شده یا یکجا از قدیم ذهن مفسران را به خود مشغول کرده است. در تفسیر المیزان چندین صفحه به شرح نظرات موافقان و مخالفان این دو نظریه اختصاص دارد. مؤلف المیزان می‌گوید: «فرق میان انزال و تنزیل این است که انزال به معنای نازل کردن دفعی و یک پارچه است، و تنزیل به معنای نازل کردن تدریجی است» بنابراین آیه ۲: ۱۸۵ «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ» دلالت دارد بر اینکه قرآن یکباره در ماه رمضان نازل شده. اما از طرفی آیه ۱۷: ۱۰۶ «وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَی النَّاسِ عَلَیٰ مُکثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِیلًا» دلالت دارد بر اینکه قرآن کریم به تدریج نازل شده، و تاریخ هم مؤید این معنا است.

نکته جالبی که المیزان یادآوری می‌کند آن است که بر مبنای قبول وجود آیات ناسخ و منسوخ در قرآن چطور می‌توان تصور کرد که آیات ناسخ همزمان با آیات منسوخ نازل شده باشد؟ سپس به نظریه کسانی که تصور کرده‌اند قرآن کریم دو بار نازل شده، یک بار در ماه رمضان بطور یکپارچه به آسمان دنیا و بار دیگر از آسمان دنیا به تدریج بر زمین، می‌پردازد و آن توجیه را هم نمی‌پذیرد. رأی دیگر آن است که منظور از نزول قرآن در ماه رمضان نزول بخشی از آن بوده، نه همه قرآن، ولی المیزان این نظریه را هم رد می‌کند.

راه حل المیزان آن است که یا منظور از نزول یکباره قرآن آن است که در حالی که اجزاء قرآن از هم جدا جدا نازل شده (مثل قطرات باران) اما از کل آن یکجا صحبت شده؛ یا اینکه کتاب ما ورای آنچه ما با فهم عادی خود از آن می‌فهمیم حقیقت دیگری دارد که به لحاظ آن حقیقت امری واحد و غیر تدریجی است. به نظر المیزان تفصیل و جداسازی قرآن امری است که بعدها بر کتاب خدا عارض شده است و قبلاً به این صورت نبوده. مؤلف المیزان حتی از این هم فراتر رفته و با استناد به آیات ابتدای سوره الزخرف «۲ وَالْکتَابِ الْمُبِینِ ۳ إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیا لَعَلَّکمْ تَعْقِلُونَ ۴ وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکتَابِ لَدَینَا لَعَلِی حَکیمٌ» ادعا می‌کند قرآن از ابتدا عربی نبوده بلکه بعداً لباس الفاظ آن هم به واژه عربیت پوشیده. المیزان بین کتاب مبین و قرآن فرق می‌گذارد و کتاب مبین را اصل قرآن می‌داند که حقیقت قرآن است، بنابراین آیاتی که اشاره به نزول دفعی قرآن دارند، مانند ۹۷: ۱ «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیلَهِ الْقَدْرِ» به نزول آن حقیقت اشاره می‌کنند، در حالی که قرآن بعد از آن تنزیل یکباره به تدریج نازل شده. (ترجمه المیزان ج ۲ ص ۱۸ تا ۲۹) یعنی مؤلف المیزان برای رفع این تناقض از نظریه یک قرآن در دو مرحله، نظریه دو قرآن را پیشنهاد می‌کند که نقصش کمتر از اولی نیست چون معلوم نیست این کتاب مبین (وسط آسمان) که کسی به آن دسترسی ندارد چه استفاده‌ای دارد.

اشکال اصلی همه این تفاسیر آن است که به تقسیم بندی زمان در کلام انبیا پیشین توجهی نداشته‌اند و ماه رمضان را تحت اللفظی گرفته‌اند. ماه رمضان تنها ماهی است که در قرآن ذکر شده و به ماه نهم اشاره می‌کند، پس این مفسران به اولین نکته‌ای که باید توجه می‌کردند عدد ۹ در قرآن است که ۴ بار ذکر شده. هیچ یک از مفسرین به رابطه این آیات با یک نکته اساسی پی نبرده و پرسش نمی‌کند چرا قرآن می‌گوید ۹ نشانه به موسی دادیم ۱۷: ۱۰۱ «وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَیٰ تِسْعَ آیاتٍ بَینَاتٍ» و چرا می‌گوید در آن شهر ۹ نفر از سران قوم فساد می‌کردند ۲۷: ۴۸ «وَکانَ فِی الْمَدِینَهِ تِسْعَهُ رَهْطٍ یفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَلَا یصْلِحُونَ». و اینکه در قصه اصحاب کهف آن ۹ معروف ۱۸: ۲۵ «وَلَبِثُوا فِی کهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَهٍ سِنِینَ وَازْدَادُوا تِسْعًا» چه رابطه‌ای با این ماه رمضان دارد؟

مفسران کمتر به لزوم آگاهی از «کتب مقدس» (بایبل) برای تفسیر قرآن توجه داشته‌اند و متاسفانه این بی توجهی بهای سنگینی در پی داشته. نمونه‌اش همین ناآگاهی از اعداد مربوط به تقسیم بندی زمان در آیین ابراهیمی است. تنها اگر به چند آیه در تورات و انجیل دقت کنید متوجه یک ارتباط منظم بین عدد ۹ و تقسیم بندی زمان در این متون خواهید شد. اولین آیه کلیدی برای درک این تقسیم بندی در هر سه انجیل متی، مرقس، و لوقا ذکر شده. پس از روایت داستان مصلوب شدن عیسی (که البته آن داستان هم استعاری است نه تاریخی) آمده که از ساعت ششم تا ساعت نهم ظلمت تمام زمین را فرا گرفت (انجیل لوقا ۲۳: ۴۴).

در تورات هم کافی است به چند آیه در کتاب لاویان دقت کنید:

لاویان ۲۵: ۲۱ و اگر گویید در سال هفتم چه بخوریم، زیرا اینک نمی‌کاریم و حاصل خود را جمع نمی‌کنیم، ۲۲ پس در سال ششم برکت خود را بر شما خواهم فرمود، و محصولِ سه سال خواهد داد. ۲۳ و در سال هشتم بکارید و از محصولِ کهنه تا سال نهم بخورید تا حاصل آن برسد؛ کهنه را بخورید.

در تورات، انجیل، و قرآن دو گونه زمان بندی سه قسمتی تعریف شده که بر اساس ۱۲ ماه سال و یا ۱۲ ساعت روز بنا شده. بر این مبنا سه دوره برای تکوین یهودیت، مسیحیت، و اسلام تعریف شده که متناظر با سه بازه زمانی است. یعنی ۳ تا ۶ برای یهودیت؛ و ۶ تا ۹ برای مسیحیت؛ و ۹ تا ۱۲ برای اسلام در نظر گرفته شده. در آیه دیگری به این زمانبندی اشاره شده ۹: ۳۶ «إِنَّ عِدَّهَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی کتَابِ اللَّهِ یوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَهٌ حُرُمٌ» اما توجه داشته باشید که در نوع دوم زمان بندی این سه دوره بر ۴، ۸، و ۱۲ منطبق هستند و تفاوت مهمی که بین آنها وجود دارد آن است که ۱۲ در سیستم دوم مترادف ۹ در سیستم اول است. یعنی ۴ ماه حرامی که قرآن بدان اشاره کرده بین ۶ تا ۹ درسیتم اول هستند، اما درسیستم دوم بین ۸ و ۱۲ می‌باشند. نام سوره نهم: «التوبه» نیز به همین مطلب اشاره می‌کند.

بنابراین وقتی انجیل از فراگیر شدن ظلمت بین ساعت ۶ تا ۹ صحبت می‌کند منظورش ساعتهای روزمره نیست بلکه انحرافی است که با ظهور مسیحیت بر عالم دین داران سایه افکنده و تا زمان ظهور پیامبر بعدی ادامه خواهد داشت.

اصولاً مفهوم شبات در تورات یا سبت در قرآن به همین دوره بین ۶ تا ۹ اشاره می‌کند نه یک روز از هفته، یعنی در زمانی که وحی منقطع شده کسی نباید ادعای پیامبری و دریافت وحی بکند. بر اساس این تفسیر پطرس حواری و پولس بطور خاص کسانی هستند که سبت را شکسته‌اند چون این دو پس از عیسی که وحی به بنی اسرائیل متوقف شده بوده ادعای تماس با روح القدس و دریافت وحی کرده‌اند و در کتاب خدا تحریف کرده‌اند. سوره ۲ آیه ۷۹ به همین موضوع اشاره می‌کند: «فَوَیلٌ لِلَّذِینَ یکتُبُونَ الْکتَابَ بِأَیدِیهِمْ ثُمَّ یقُولُونَ هَٰذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ» (پس وای بر کسانی که کتاب را با دستهای خود می‌نویسند سپس می گویند این از جانب خداست). همین طور هاروت و ماروت در آیه ۱۰۲ اشاره دیگری است به تحریف کتاب خدا توسط پطرس و پو لس «وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّیاطِینُ عَلَی مُلْک سُلَیمَانَ».

در تأیید این خوانش از سبت لازم است به آیه دیگری که در سوره اعراف آمده دقت کنید که به استعاره ماهی گیری در انجیل اشاره می‌کند. ۷: ۱۶۳ وَاسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیهِ الَّتِی کانَتْ حَاضِرَهَ الْبَحْرِ إِذْ یعْدُونَ فِی السَّبْتِ إِذْ تَأْتِیهِمْ حِیتَانُهُمْ یوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَیوْمَ لَا یسْبِتُونَ لَا تَأْتِیهِمْ کذَلِک نَبْلُوهُمْ بِمَا کانُوا یفْسُقُونَ. (از ایشان در مورد شهری که نزدیک دریا بود پرسش کن هنگامی که در روز سبت تجاوز می‌کردند؛ به این صورت که روز سبت ماهی‌هایشان به روی آب آشکار می‌شدند و در غیر سبت نمی‌آمدند؛ این گونه آنان را بخاطر نافرمانیشان آزمایش می‌کردیم.) در انجیل مشاهده می‌کنید که عیسی به پطرس طعنه می‌زند و می‌گوید به ماهی گیری برود: انجیل لوقا ۵: ۶ «و چون از سخن گفتن فارغ شد، به شمعون گفت، به میانه دریاچه بران و دامهای خود را برای شکار بیندازید.» سپس در ادامه روایت عیسی به او می‌گوید که پس از آن مردم را صید خواهد کرد. مسیحیان اگر معنی همین یک داستان کنایی در انجیل را به درستی می‌فهمیدند متوجه می‌شدند آن حواری که به عیسی خیانت کرد یهودا نبود، بلکه پطرس بود. سمبل صید ماهی برعکس تصور مسیحیان نشانه هدایت انسانها نیست، بلکه درست برعکس متضمن مفهوم کشتن یعنی گمراه کردن مردم است. مرجع کنایه‌ای که عیسی به پطرس می‌زند را در کتاب عاموس و حبقوق می‌یابید:

عاموس ۴: ۲ «خداوند یهُوَه به قدّوسیت خود قسم خورده است که اینک ایامی بر شما می‌آید که شما را با غُلّها خواهند کشید و باقی‌ماندگان شما را با قلاّبهای ماهی.»

حبقوق ۱: ۱۲ ای یهوه خدای من! ای قدّوس من! آیا تو از ازل نیستی؟ پس نخواهیم مرد. ای خداوند ایشان را برای داوری معین کرده‌ای و ای صَخْره، ایشان را برای تأدیب تأسیس نموده‌ای. ۱۳ چشمان تو پاکتر است از اینکه به بدی بنگری و به بی‌انصافی نظر نمی‌توانی کرد. پس چرا خیانتکاران را ملاحظه می‌نمایی و حینی که شریر کسی را که از خودش عادل‌تر است می‌بلعد، خاموش می‌مانی؟ ۱۴ و مردمان را مثل ماهیان دریا و مانند حشراتی که حاکمی ندارند می‌گردانی؟ ۱۵ او همگی ایشان را به قّلاب برمی‌کشد و ایشان را به دام خود می‌گیرد و در تور خویش آنها را جمع می‌نماید. از اینجهت، مسرور و شادمان می‌شود. ۱۶ بنابراین، برای دام خود قربانی می‌گذراند وبرای تور خویش بخور می‌سوزاند. چونکه نصیب او از آنها فربه و خوراک وی لذیذ می‌شود. ۱۷ آیا از اینجهت دام خود را خالـی خواهـد کـرد و از پیوسته کشتنِ امّت‌ها دریغ نخواهد نمود؟

اکنون دقت کنید به آیه‌ای در کتاب لاویان ۲۳: ۳۲ که در آن ارتباط عدد ۹ با سبت هم مشخص شده: «این برای شما سَبَّت آرامی خواهدبود، پس جانهای خود را ذلیل سازید، در شام روز نهم، از شام تا شام، سَبَّت خود را نگاه دارید.» جالب اینجاست که ارزش‌های عددی حروف سبت به عبری (שַׁבְּתֹ) هم با عدد ۹ مربوط می‌شوند.

۳×۳×۳×۲۶ = ۷۰۲ = ۴۰۰ + ۲ + ۳۰۰

۳×۳ = ۴ + ۲ + ۳

در قرآن هم ریشه «س بت» دقیقاً ۹ بار (در ۷ آیه) بکار رفته که ۷ بار آن به «سبت» اشاره می‌کند؛ ۶ مرتبه بصورت اسم و یک مرتبه بصورت فعل.

اولین نکته‌ای که براحتی مشاهده می‌کنید این است که شماره آخرین آیه باز هم ۹ است در حالی که شماره آخرین سوره ۷۸ یعنی ۳×۲۶ است. (۲۶ و ۱۷ ارزش‌های عددی یهوه هستند)

اما چیزی که براحتی مشاهده نمی‌شود آن است که شماره همه سوره‌ها با هم، چه با تکرار چه بدون تکرار، یعنی عدد ۲۴۷۱۶۲۵۷۸ و ۲۴۴۷۷۷۱۶۲۵۷۸ هم مضرب ۷۸ (یعنی ۳×۲۶) هستند.

اگر دقت کنید سومین سوره، سوره ۷ است که ۳ بار «سبت» در یک آیه آن بکار رفته و درست در این سوره است که به قریه نزدیک دریا و ماهی گیری در دوره سبت اشاره شده. در اینجا مجموع شماره سوره و آیه (۱۶۳+۷) دقیقاً به عدد ۱۷ ارزش عددی (کوچک) یهوه اشاره می‌کند و مجموع شماره آیه و سوره «رمضان» هم ۱۸۵+۲ = ۱۸۷ = ۱۱×۱۷ است. اکنون علت اینکه در سوره ۱۷ (در آیات ۴ تا ۷) به فساد بنی اسرائیل در زمین اشاره شده نیز مشخص می‌شود: «وَقَضَینَا إِلَی بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی الْکتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَینِ». در ادامه خواهید دید که اولین عدد ۹ در قرآن نیز در سوره ۱۷ قرار دارد. آیه قبلی که مجموع سوره و آیه‌های آن ۳×۱۷ است هم آیه‌ای است که عبارت «أَصْحَابَ السَّبْتِ» در آن برجسته شده. علاوه بر این مجموع آیات ۹ بار «س بت» نیز مضرب ۱۷ است.

 

	S + A		Aya	Sura		Rank
	67	13x5	65	2	السَّبْتِ	1
17×3	51		47	4	السَّبْتِ	2
2×79	158	77x2	154	4	السَّبْتِ	3
17x10	170		163	7	السَّبْتِ	4
17x10	170		163	7	سَبْتِهِمْ	5
17x10	170		163	7	یسْبِتُونَ	6
7x20	140	4×31	124	16	السَّبْتُ	7
12×3x2	72		47	25	سُبَاتًا	8
3x29	87	3×3	9	78	سُبَاتًا	9
7x531	1085	17x55	935	150	3x50

 

 

 

	S + A		Aya	Sura		Rank
	67	13x5	65	2	السَّبْتِ	1
17×3	51		47	4	السَّبْتِ	2
2×79	158	77x2	154	4	السَّبْتِ	3
17x10	170		163	7	السَّبْتِ	4
7x20	140	4×31	124	16	السَّبْتُ	5
12×3x2	72		47	25	سُبَاتًا	6
3x29	87	3×3	9	78	سُبَاتًا	7
5×149	745	3×7x29	609	136	17x8

 

بهمین صورت اگر مجموع سوره‌ها برای ۷ آیه را در نظر بگیرید عدد ۱۳۶ می‌شود که مضرب ۱۷ است، لازم به ذکر است که تکرار اسم موسی در قرآن که بیشترین تکرار بین اسامی پیامبران را دارد با همین عدد مطابقت دارد. تصادفی نبودن این عدد را مجدداً (در قسمت دوم) در مجموع سوره‌ها و آیه‌های عدد ۹ بعلاوه ۹ بار «س بت» مشاهده می‌کنید یعنی عدد ۱۳۶۰.

اما جالب‌ترین نکته آن است که مجموع آیات بدون تکرار عدد ۶۰۹ خواهد شد که نه تنها معادل ۲۹×۷×۳ است بلکه با دوره‌ای که برای تکوین مسیحیت تعیین شده یعنی از ۶ تا ۹ مطابقت دارد.

در مورد فواصل هم ناگفته نماند که آیه اول، آیه ۷۲ قرآن است که مضرب ۱۲ است و آیه آخر آیه ۵۶۸۱ قرآن است که مضرب ۱۹ است، بنابراین از آیه اول تا آیه آخر شامل ۵۶۱۰ آیه است که مضرب ۱۷×۶۶ است (۶۶ ارزش عددی الله).

حالا نکته اصلی این است که آیه رمضان چه فاصله‌ای با این دو آیه دارد، یعنی با آیه اول و آخر؟ چون آیه رمضان آیه ۱۹۲ قرآن است پس بین آیه اول و آن ۱۱۹ آیه فاصله است یعنی ۷×۱۷ و بین آن با آیه آخر ۵۴۸۸ آیه قرار دارد که می‌شود ۷×۴×۷×۴×۷، یعنی مضرب ۷ به توان ۳.

اکنون با اضافه کردن سوره و آیه «رمضان» به گروه «سبت» (گروه ۶ اسم و یک فعل) به نتایج مهمی می‌رسیم، چون مجموع آیات مضرب ۷×۱۹ می‌شود و مجموع سوره‌ها و آیات مضرب ۷×۳ است. حاصل مجموع سوره‌ها و آیات بدون تکرار هم ۷۷۳ خواهد شد.

 

 

	S + A		Aya	Sura		Rank
	67	13x5	65	2	السَّبْتِ	1
17x11	187	37x5	185	2	رَمَضَانَ	2
17×3	51		47	4	السَّبْتِ	3
2×79	158	77x2	154	4	السَّبْتِ	4
17x10	170		163	7	السَّبْتِ	5
17x10	170		163	7	سَبْتِهِمْ	6
17x10	170		163	7	یسْبِتُونَ	7
7x20	140	4×31	124	16	السَّبْتُ	8
3×7x53	1113	19×7x8	1064	47

 

 

 

 

 

در قسمت دوم مشاهده خواهید کرد که شماره سوره‌ها و آیاتی که عدد ۹ در آنها آمده نیز با «سبت» و «رمضان» مرتبط هستند.

 

 

ارزش عددی «رمضان»

 

همان طور که در مقالات پیشین اشاره شد تورات و قرآن ساختار عددی مشابهی دارند که مرتبط با ارزشهای عددی یهوه هستند با این تفاوت که در قرآن ارزشهای عددی الله هم اضافه شده‌اند. در حالی که ارزش عددی یهوه ۲۶ و ۱۷ است، ارزش عددی الله ۶۶ و ۱۲ است. اعداد ۳ و ۷ و ۱۹ هم مربوط به ارزش سه حرف بکار رفته در یهوه هستند چون مجموع این سه حرف ۲۱ می‌شود یعنی ۷×۳. اما ارتباط عدد ۱۹ با ۳ و ۷ به این خاطر است که در حالی که ۳ اولین عدد پرایم فرد است؛ ۷ سومین عدد پرایم فرد است؛ و ۱۹ هفتمین عدد پرایم فرد.

ارزش عددی کلمه «رمضان» با داشتن الف ۲۰ می‌شود که عدد مهمی نیست، اما اگر رسم الخط برخی از نسخه‌های قدیمی^[1] را در نظر بگیریم می‌توان ارزش عددی ۱۹ را برای آن محسوب کنیم. در این صورت ترکیب «شَهْرُ رَمَضَان» هم متناسب‌تر خواهد شد، چون اگرچه ارزش عددی آن در حالت ۸ حرفی بودن ۱۵۹۶ می‌شود که مضرب ۱۹×۷×۳ است اما از زوایای دیگر ترکیب ۷ حرفی متناسب‌تر می‌نماید.

 

 

 

 

چنانکه در جدول زیر مشاهده می‌کنید ارزش عددی این واژه بر مبنای ارزش کوچک حروف آن می‌باشد همان طور که ارزش ۱۹ حرف «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ» هم بر مبنای ارزش کوچک حروف آن یعنی ۶۶ می‌باشد. بنابراین در حالی که ارزش عددی رمضان ۱۹ است ارزش عددی «شَهْرُ رَمَضَانَ» ۲۹ است – معادل تعداد سوره‌هایی که حروف مقطعه دارند یا سوره‌هایی که «الله» ندارند – چون ۲۹ معادل ۱۹+۷+۳ است.

 

 

ارزش	ارزش	حرف		ارزش	ارزش	حرف	ردیف
				3	300	ش	1
				5	5	ه	2
				2	200	ر	3
2	200	ر		2	200	ر	4
4	40	م		4	40	م	5
8	800	ض		8	800	ض	6
5	50	ن		5	50	ن	7
19	1090			29	55 × 29 = 1595

 

 

موقعیت عددی رمضان که در آیه ۱۸۵ قرار گرفته از همان نگاه اول مهم است چون ۱۸۵ مضرب ۳۷ است و بعلاوه سوره ۲ می‌شود ۱۸۷ که مضرب ۱۷ است. (دقت کنید که اولین باری که کلمه «قرآن» بکار رفته نیز در همین آیه است) اما رابطه آن با عدد ۹ احتیاج به محاسبات بیشتری دارد چون ابتدا باید خود عدد ۹ در قرآن بررسی شود. برای بررسی هر کلمه بهترین روش در نظر گرفتن تمام ریشه‌های آن است و سپس پیدا کردن زیرگروه‌های مرتبط. مثلاً ریشه کلمه ۹ (ت س ع) ۷ بار استفاده شده چون ۴ بار برای عدد ۹ بکار رفته و دوبار در عدد ۹۹ و یک بار در عدد ۱۹.

 

 

Aya		Sura
101	17	17	9	تِسْعَ	1
25	2×3×3	18	9	تِسْعًا	2
12	3×3×3	27	9	تِسْعِ	3
48	3×3×3	27	9	تِسْعَهُ	4
23	2×19	38	9	تِسْعٌ	5
23	2×19	38	90	تِسْعُونَ	6
30	2×37	74	19	تِسْعَهَ عَشَرَ	7
262		239	2×77 = 154

 

در همان نگاه اول می‌توان متوجه ارتباط نزدیک شماره سوره‌ها با اعداد مبنایی شد چون شماره اولین سوره ۱۷ است؛ دومین سوره ۱۸ است که مضرب ۹ است؛ سومین سوره ۲۷ است که باز مضرب ۹ است؛ و چهارمین سوره ۳۸ است که مضرب ۱۹ است؛ و آخرین سوره ۷۴ است که مضرب ۳۷ است. در حالیکه از سوره اول تا آخر شامل ۵۸ سوره می‌شود که مضرب ۲۹ است، مجموعشان هم (بدون تکرار) ۱۷۴ است که باز هم مضرب ۲۹ است. اما از همه جالب‌تر عددی است که از نوشتن همه سوره‌ها (با تکرار) بدست می‌آید یعنی ۱۷۱۸۲۷۲۷۳۸۳۸۷۴ چون این عدد مضرب ۳۷×۲۶ است.

 

	S+A		Aya	Sura		Rank
2×59	118		101	17	تِسْعَ آیاتٍ	1
43	43		25	18	تِسْعًا	2
3x13	39		12	27	تِسْعِ آیاتٍ	3
3x5x5	75	12x4	48	27	تِسْعَهُ	4
	61		23	38	تِسْعٌ وَتِسْعُونَ	5
3×7x8x2	336	19x11	209	127

 

عدد ۹ یکی از بهترین نمونه‌هایی است که نشان می‌دهد فاصله آیات از اول و آخر قرآن به یک اندازه مهم هستند. برای اینکه متوجه این رابطه شوید به شماره ردیف دو آیه‌ای که «تِسْعَ آیاتٍ» دارند از آخر قرآن دقت کنید.

۱۷: ۱۰۱ وَلَقَدْ آتَینَا مُوسَیٰ تِسْعَ آیاتٍ بَینَاتٍ

۲۷: ۱۲ وَأَدْخِلْ یدَک فِی جَیبِک تَخْرُجْ بَیضَاءَ مِنْ غَیرِ سُوءٍ ۖ فِی تِسْعِ آیاتٍ

همان طور که می‌بینید این عبارت بار اول در سوره ۱۷ و بار دوم در آیه ۱۲ آمده، ردیف اولی از آخر قرآن ۳۷×۳۷×۳ است و ردیف دومی ۲×۷۳×۷×۳ است. پس ۱۰۴۰ آیه بین آنها فاصله است یعنی ۴۰×۲۶. از این واضح‌تر نمی‌توان به رابطه معجزه موسی با ۲۶, ۳ و ۷ اشاره کرد.

 

	ردیف از آخر		ردیف از اول	Aya	Sura
3x37x37	4107	30x71	2130	101	17	تِسْعَ آیاتٍ	1
8×509	4072	5×433	2165	25	18	تِسْعًا	2
3x7x73x2	3066	3×7x151	3171	12	27	تِسْعِ آیاتٍ	3
30x101	3030	30x69	3207	48	27	تِسْعَهُ	4
66×17x2	2244	33x11x11	3993	23	38	تِسْعٌ وَتِسْعُونَ	5

 

مطابق جدول فوق از آیه دوم تا سوم ۱۰۰۷ آیه است که مضرب ۱۹ است واز آیه دوم تا چهارم ۳۷ آیه. بعلاوه در حالی که بین آیه اول و دوم ۳۴ آیه است که مضرب ۱۷ است همان طور که قبلاً اشاره شد بین آیه اول تا سوم ۱۰۴۰ آیه است که مضرب ۲۶ است. بین آیه اول و آخر هم ۱۸۶۲ آیه قرار دارد که مضرب ۷×۱۹×۷ است. در ضمن اگر چه آیه مربوط به عدد ۱۹ در این جدول قرار ندارد اما از آیه آخر تا آن آیه ۲۳۱۹ آیه است یعنی ۷۷۳×۳.

و اکنون دوباره نکته اصلی ارتباط آیه «رمضان» با این آیات است. در مرحله اول مشاهده می‌کنید که مجموع سوره‌ها و آیات مربوط به عدد ۹ بعلاوه سوره و آیه رمضان می‌شود ۷×۶۶ یعنی ارزش عددی الله ضرب در ۷.

 

 

 

	S + A	Aya	Sura	Number
11×17	187	185	2	9	رَمَضَانَ	1
2×59	118	101	17	9	تِسْعَ	2
43	43	25	18	9	تِسْعًا	3
3x13	39	12	27	9	تِسْعِ	4
3x5x5	75	48	27	9	تِسْعَهُ	5
66×7	462	53×7 = 371	13×7 = 91

 

 

مجموع سوره‌ها و آیات عدد ۹ و ۹۰ و رمضان مضرب ۷۳ است، و در مرحله دوم با قرار دادن سوره و آیه عدد ۱۹ بجای سوره و آیه عدد ۹۰ مجموع سوره‌ها و آیات مضرب ۱۹ می‌شود. فاصله بین آیه رمضان و آیه اول عدد ۹ هم ۱۹۷۳ آیه است.

 

	S + A	Aya	Sura	Number
11×17	187	185	2	9	رَمَضَانَ	1
	118	101	17	9	تِسْعَ	2
	43	25	18	9	تِسْعًا	3
	39	12	27	9	تِسْعِ	4
	75	48	27	9	تِسْعَهُ	5
	61	23	38	9	تِسْعٌ	6
	61	23	38	90	تِسْعُونَ	7
8×73	584	417	167	12×12 = 144

 

 

 

	S + A	Aya	Sura
11×17	187	185	2	9	رَمَضَانَ	1
	118	101	17	9	تِسْعَ	2
	43	25	18	9	تِسْعًا	3
	39	12	27	9	تِسْعِ	4
	75	48	27	9	تِسْعَهُ	5
	61	23	38	9	تِسْعٌ	6
4×26	104	30	74	19	تِسْعَهَ عَشَرَ	7
33×19	627	53×8 = 424	29×7 = 203	8×8 = 64		8

 

در جدول بعدی بجای شماره آیه از اول سوره، شماره آیه از اول قرآن را قرار می‌دهیم و همان طور که مشاهده می‌کنید شماره ردیف آیه مربوط به عدد ۱۹ مضرب ۱۷ است و مجموع شماره آیات هم مضرب ۱۷ است. نتیجه مهمی که از محاسبه شماره ردیف آیات از اول قرآن بدست می‌آید مشخص شدن فاصله‌های آیات است. مثلاً از جدول زیربه راحتی می‌توان فاصله آیات را محاسبه کرد و دید در حالی که بین آیه رمضان و اولین آیه عدد ۹ دقیقاً ۱۹۳۷ آیه قرار گرفته، اختلاف آیه رمضان با آیه دوم عدد ۹ هم ۱۹۷۳ است که بوضوح به اهمیت ۳ و ۷ و ۱۹ اشاره می‌کند. بهمین صورت می‌توان دید که بین آیه رمضان و آیه مربوط به عدد ۹۹ هم ۳۸۰۰ آیه است که مضرب ۴۰×۱۹ است؛ از آیه رمضان تا آخرین آیه عدد ۹ هم شامل ۳۰۱۶ آیه است که مضرب ۲۹×۲۶ است؛ و از آیه رمضان تا آیه عدد ۱۹ شامل ۵۳۳۴ آیه است که مضرب ۱۲۷×۷×۳ است.

 

 

	ردیف از آخر		ردیف از اول	Aya	Sura
3x13x31x5	6045	2×8×12	192	185	2
3x37x37	4107	71×30	2130	101	17
8×509	4072	433×5	2165	25	18
3x7x73x2	3066	53×7×3	3171	12	27
30x101	3030	69×30	3207	48	27
66×17x2	2244	11×11×33	3993	23	38
89×8	712	5×5×13×17	5525	30	74
23×44×23	23276	109×11×17	20383

 

با مشخص شدن روابط عددی سبت، رمضان، و عدد ۹ براحتی می‌توانیم متوجه رابطه ترکیب این آیات شویم. در مرحله اول ترکیب سبت و عدد ۹ را مشاهده می‌کنید. همان طور که در قسمت اول ذکر شد مجموع سوره‌ها و آیات ۱۳۶۰ است که مضرب ۴۰×۱۷ است، ضمن اینکه مجموع آیات ۱۱۲۱ مضرب ۱۹ است.

 

	S + A		Aya	Sura		Rank
	67	13x5	65	2	السَّبْتِ	1
17×3	51		47	4	السَّبْتِ	2
2×79	158	77x2	154	4	السَّبْتِ	3
17x10	170		163	7	السَّبْتِ	4
17x10	170		163	7	سَبْتِهِمْ	5
17x10	170		163	7	یسْبِتُونَ	6
7x20	140	4×31	124	16	السَّبْتُ	7
2×59	118		101	17	تِسْعَ	8
43	43		25	18	تِسْعًا	9
12×3x2	72		47	25	سُبَاتًا	10
3x13	39		12	27	تِسْعِ	11
3x5x5	75		48	27	تِسْعَهُ	12
3x29	87	3×3	9	78	سُبَاتًا	13
17x40x2	1360	19x59	1121	239

 

طبیعتاً چون مجموع سوره و آیه، آیه تکراری ۱۷۰ است مجموع سوره و آیه‌ها بدون تکرار هم مضرب ۱۷ است (۲۰×۳×۱۷ = ۱۰۲۰). بهمین ترتیب چون مجموع سوره و آیه «رمضان» مضرب ۱۷ است وقتی رمضان به این گروه اضافه می‌شود باز مجموع سوره و آیه‌ها مضرب ۱۷ خواهد بود (۱۳×۷×۱۷ = ۱۵۴۷). و مجموع سوره‌ها و آیات بدون تکرار ۱۲۰۷ عدد مهم ۷۱×۱۷ می‌شود. همانطور که می‌دانید ارزش عددی «الم» ۷۱ است چون این عدد نوزدهمین عدد پرایم فرد است. اکنون اگر به تعداد آیاتی که «الله» دارند دقت کنید می‌توانید ببینید که تعداد آیات «الله» دار قبل از تنها «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ» که در وسط سوره آمده، یعنی در سوره ۲۷ آیه ۳۰ دقیقاً ۷۱×۱۷ است. در سوره ۲۷ این آیه هفتمین آیه «الله» دار است و اگر دقت کنید شماره آیه «الله» دار پیش از این آیه ۲۶ است. تصادفی نبودن این رابطه با توجه به مجموع شماره آیات «الله» دار تا این آیه مجدداً تقویت می‌شود چون مجموع شماره آیه‌های «الله» دار تا این «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ» ۱۰۰۹۳۲ است که باز مضرب ۲۶ است. بخاطر دارید که تعداد کل الله‌ها در قرآن ۲۷۰۴ است که مضرب ۲۶×۲۶ است. بنابراین جا دارد که اینجا یاد کنیم از رشاد خلیفه که به اشتباه تصور می‌کرد قرآن فقط با عدد ۱۹ ارتباط دارد و بر همین مبنا فکر می‌کرد قرآن یک «الله» اضافه دارد و باید دو آیه آخر سوره ۹ را حذف کرد تا تعداد «الله» ها و «رحیم» ها مضرب ۱۹ شوند. البته او مجبور بود ۵ «اللهم» را هم ندیده بگیرد تا به تعداد ۲۹۹۸ الله برسد.

اکنون هر سه مورد یعنی رمضان، عدد ۹، و ۹ بار «س بت» را در یک جدول بررسی می‌کنیم. همان طور که در زیر مشاده می‌کنید باز هم مجموع سوره‌ها و آیات مضرب ۱۷ می‌شود. در نهایت حتی اگر اعداد ۱۹ و ۹۹ را هم در نظر بگیریم مجموعاً ۱۷ بار خواهند شد که مجموع سوره‌ها نیز ۳۹۱ می‌شود که مضرب ۱۷ و مجموع سوره‌ها و آیاتشان ۱۷۷۳ است.

 

	S + A		Aya	Sura		Rank
	67	13x5	65	2	السَّبْتِ	1
17x11	187	37x5	185	2	رَمَضَانَ	2
17×3	51		47	4	السَّبْتِ	3
2×79	158	77x2	154	4	السَّبْتِ	4
17x10	170		163	7	السَّبْتِ	5
17x10	170		163	7	سَبْتِهِمْ	6
17x10	170		163	7	یسْبِتُونَ	7
7x20	140	4×31	124	16	السَّبْتُ	8
2×59	118		101	17	تِسْعَ	9
43	43		25	18	تِسْعًا	10
12×3x2	72		47	25	سُبَاتًا	11
3x13	39		12	27	تِسْعِ	12
3x5x5	75		48	27	تِسْعَهُ	13
3x29	87	3×3	9	78	سُبَاتًا	14
17×7x13	1547	2×653	1306	241

 

بنابراین مشاهده می‌کنید که در حالی که اولین عدد ۹ در سوره ۱۷ آمده، مجموع سوره و آیه «رمضان» هم مضرب ۱۷ می‌شود، و آیه‌ای که ۳ بار سبت دارد نیز مجموع سوره و آیه‌اش ۱۷۰ می‌شود، و نهایتاً مجموع سوره و آیه‌های هر سه مورد هم مضرب ۱۷ است. اکنون براحتی می‌توانید یکی از معماهای عددی انجیل یوحنا که محققان از دیرباز درگیر آن بوده‌اند راحل کنید یعنی تعداد ۱۵۳ ماهی را که پطرس صید می‌کند: ۱۵۳ = ۹×۱۷.

انجیل یوحنا ۲۱: ۱۱ پس شمعون پطرس رفت و دام را بر زمین کشید، پُر از صد و پنجاه و سه ماهی بزرگ و با وجودی که اینقدر بود، دام پاره نشد.

اما آیا می‌توانید معمای عدد ۹ در سوره الکهف ۲۵ وَلَبِثُوا فِی کهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَهٍ سِنِینَ وَازْدَادُوا تِسْعًا را هم حل کنید؟

در آیه ۲۲ پیش از این آیه اعداد ۳؛ ۴؛ ۵؛ ۶؛ ۷؛ و ۸ پشت سر هم ذکر شده‌اند.

الکهف ۲۲ سَیقُولُونَ ثَلَاثَهٌ رَابِعُهُمْ کلْبُهُمْ وَیقُولُونَ خَمْسَهٌ سَادِسُهُمْ کلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَیبِ وَیقُولُونَ سَبْعَهٌ وَثَامِنُهُمْ کلْبُهُمْ قُلْ رَبِّی أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ مَا یعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِیلٌ فَلَا تُمَارِ فِیهِمْ إِلَّا مِرَاءً ظَاهِرًا وَلَا تَسْتَفْتِ فِیهِمْ مِنْهُمْ أَحَدًا.

آیا جالب نیست که عدد ۳۴۵۶۷۸ مضرب ۱۷ است؟

و اینکه اعدادی که برای اصحاب کهف ذکر شده یعنی ۳۵۷ می‌شود ۳×۷×۱۷

و سه عدد دیگر یعنی ۴۶۸ می‌شود ۲×۳×۳×۲۶.

برای حل معما کافی است «ریشه رقمی» (digital root) هریک از این دو عدد را محاسبه کنید. یعنی جمع ارقام یک عدد تا رسیدن به عدد یک رقمی.

 

Digital Root	Number	Digital Root	Number
4+6+8	468	3+5+7	357
18		15
1+8		1+5
9		6

 

 

پس این داستان به دوره ۶ تا ۹ اشاره می‌کند و مفهوم صحیح «وَلَبِثُوا فِی کهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَهٍ سِنِینَ وَازْدَادُوا تِسْعًا» آن است که آنها پس از گذشت ۳۰۰ سال به زمان ۹ رسیدند. دقت کنید که اینجا هم ترکیب اعداد آیه یعنی عدد ۳۰۰۹ مضرب ۱۷ است.

 

ارجاع:

^[1] https://corpuscoranicum.de/en/manuscripts/141/page/34r?sura=2&verse=185