مطالعه‌ای درباره نقش انگ‌های فرهنگی در خشونت خانگی در ۴۸ درصد خانواده مهاجران از جنوب آسیا به امریکا
در ماه آگاهی از تجاوزات جنسی، فعالان امیدوارند که انگ‌های فرهنگی و مذهبی حول خشونت خانگی در میان مهاجران آسیای جنوبی را تغییر دهند.
به گزارش دین آنلاین به نقل از رلیجن نیوز، بر اساس مطالعه‌ای که در سال ٢٠٢١ در مجله خشونت بین‌فردی منتشر شد، در یک نظرسنجی از حدود ۵۰۰ مهاجر آسیای جنوبی در آمریکا، نزدیک به نیمی (۴۸٪) گزارش دادند که در طول زندگی خود خشونت خانگی فیزیکی را تجربه کرده‌اند.
گونه‌های خشونت
خشونت فیزیکی تنها یکی از اشکال آزاری است که مهاجران آسیای جنوبی، اعم از زن و مرد، در خانه تجربه کرده‌اند. نزدیک به ۴ نفر از هر ۱۰ نفر می‌گویند که سوء استفاده عاطفی را تجربه کرده اند(۳۸٪) و بیش از یک سوم سوء استفاده اقتصادی را گزارش داده‌اند(۳۵٪). سایر اشکال رایج آزار خانگی مطرح‌شده عبارتند از: آزار کلامی (۲۷٪)، آزار به علت مهاجرت (۲۶٪)، آزار از سوی همسر (۱۹٪) و سوء استفاده جنسی (۱۱٪).
توجه به موضوع فراگیر حشونت و آزار خانگی در میان مهاجران جنوب آسیا، کانون توجه تعداد فزاینده‌ای از سازمان‌های حمایتی بوده‌است، که بسیاری از آنها توسط جنوب آسیایی‌ها تأسیس و اداره می‌شوند. آنها استدلال می کنند که زمینه فرهنگی و مذهبی برای درک، پرداختن و جلوگیری از خشونت خانگی مهم است.
دیاسپورای گسترده جنوب آسیا شامل انبوهی از ادیان، زبان‌ها و ملیت‌ها است. کسانی که در زمینه خشونت خانگی فعالیت می‌کنند، می‌گویند که در میان همه آنها، مانند آپارنا باتاچاریا، انگ‌های فرهنگی خاصی وجود دارد که قربانیان خشونت خانگی را ساکت نگه می‌دارد.
خشونت با حربه ارزش ازدواج
بهاتاچاریا، مدیر اجرایی راکشا، یک سازمان غیرانتفاعی حمایت از قربانیان خشونت خانگی، می‌گوید: “ارزش ازدواج، و در نتیجه، ایده ماندن در یک ازدواج بدون توجه به هر اتفاقی، یک اصل است که در میان فرهنگ مذهبی بسیاری از جنوب آسیایی‌ها مشترک است. سوء استفاده کنندگان ممکن است از دین به عنوان ابزار کنترل استفاده کنند و به شریک زندگی خود بگویند: اگر می‌خواهی طلاق بگیری، هندو، مسلمان، سیک یا مسیحی خوب نیستی.”
او می‌گوید: “بنابراین اغلب اوقات، قربانیان به‌ویژه پس از توصیه رهبران یا پاندیت‌ها به ماندن، نسبت به ترک زندگی خانوادگی خود تردید دارند.”
به گفته زکیا آفرین، مدیر سازمان حمایت از بازماندگان مستقر در خلیج مایتری: “ایمان عامل شماره یک تصمیم‌گیری برای مراجعانش در مواقع ناامیدی است، خواه این باور هندوها باشد که کارما در زندگی گذشته سرنوشت ما را در این زندگی تعیین می‌کند، یا اعتقاد مسلمانان مبنی بر اینکه آنچه اتفاق می‌افتد مجازات یا آزمایشی است از سوی یک قدرت بالاتر. اما هدف سازمان‌هایی مانند مایتری، ارائه دیدگاهی معنوی جامع است که به ایمان خانواده و همچنین قانون و رفاه قربانیان احترام بگزارد و همه آنها را در نظر بگیرد.”
پیشنهاد سردبیر: این مطلب از کارن آرمسترانگ درباره «نقش دین در خشونت و درگیری‌های امروزی» را بخوانید!
مترجم: نفیسه نیکبخت
منبع: رلیجن نیوز
توضیحات هوش مصنوعی درباره خشونت خانگی در جنوب آسیا:
خشونت خانگی یک مسئله جدی در جوامع جنوب آسیا است که ممکن است به دلیل عوامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی افزایش یافته باشد. در برخی از کشورهای جنوب آسیا، مردان به عنوان فرمانروای خانواده و اجتماعی معتبر محسوب می‌شوند و برای حفظ این قدرت ممکن است به خشونت علیه زنان و کودکان روی آورند.
بسیاری از کشورهای جنوب آسیا دارای قوانین و مقرراتی برای مقابله با خشونت خانگی هستند، اما هنوز خشونت خانگی در این منطقه وجود دارد و نیاز به تلاش‌های بیشتری برای پیشگیری و مقابله با آن وجود دارد.
در ارتباط با دین، باید گفت که جنوب آسیا منطقه‌ای است که دین اسلام، هندوئیسم، بوداییسم و سیکهاییسم جایگاه ویژه‌ای دارند. این ادیان می‌توانند نقش مهمی در شکل‌دهی به ارزش‌ها و باورهای اجتماعی افراد این منطقه داشته باشند و در برخی موارد ممکن است تاثیرگذار بر نگرش‌ها نسبت به خشونت خانگی باشند. از این رو، آموزش و افزایش آگاهی درباره حقوق زنان و کودکان و ارتقای نقش زنان در جامعه می‌تواند به کاهش خشونت خانگی در جنوب آسیا کمک کند.
