استاد دانشگاه میشیگان آمریکا: اسلام در قرآن دین صلح است

به گزارش ایکنا به نقل از الجزیره، خوان کول، اندیشمند و استاد دانشگاه میشیگان آمریکا تأکید می‌کند که او در یکی از کتب مشهور خود ثابت کرده که اسلام دین صلح است و گمان غربی‌ها در توصیف اسلام به دین جنگ درست نیست.

خوان کول در کتاب خود با عنوان «uhammad: Prophet of Peace Amid the Clash of Empires»(محمد رسول الله در میانه کشمکش‌های امپراطوری‌ها) تأکید می‌کند که اسلام در آن زمان برای ایجاد صلح و پایان دادن به درگیری‌های رایج آن زمان آمده بود. این کتاب توسط عمرو بسیونی و هشام سمیر به زبان عربی ترجمه شده و انتشارت ابن الندیم آن را به چاپ رسانده است.

او در این کتاب با استناد به آیات قرآن درصدد اثبات این مهم است که درک شرق‌شناسان از اسلام و گمان آنها درباره اینکه اسلام دین جنگ است، اشتباه است.

خوان کول در گفت‌وگو با شبکه الجزیره می‌گوید: من تأکید می‌کنم که دانشمندان از آیات صلح که در قرآن به وفور آمده است، غفلت و در مقابل بر معدود دستورالعمل‌های مربوط به جنگ دفاعی تمرکز کرده‌اند.

وی با بیان اینکه آیات صلح در همه بخش‌های قرآن و نه فقط در آیاتی که قبل از هجرت پیامبر نازل شده است؛ وجود دارد، گفت: قرآن تأکید می‌کند که بهشت هم‌ردیف صلح است و فرشتگان با سلام دادن به اهل بهشت خوش‌آمد می‌گویند و دوستی و صلح اهل بهشت را فراگرفته و در آنجا جای خشم و کینه‌توزی نیست.

او افزود: خداوند به همه بندگانش صلح و آرامش عطا می‌فرماید و من معتقدم که صلح می‌تواند جوامع ما را به بهشت روی زمین مبدل کند. قرآن در وهله اول راه‌های مسالمت‌آمیز را تشویق می‌کند و تنها در صورتی اجازه جنگ را می‌دهد که جامعه مورد حمله نظامی قرار گیرد.

استاد دانشگاه میشیگان می‌افزاید: نمونه‌ای از این مورد آیات صلحی است که در سوره فصلت نازل شده است و خداوند متعال می‌فرماید: «وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿۳۳﴾ وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَهُ وَلَا السَّیِّئَهُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَهٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ ﴿۳۴﴾( و خوش گفتارتر از کسی که به سوی خدا دعوت کند و کار شایسته انجام دهد و گوید: من از تسلیم شدگان [در برابر فرمان ها و احکام خدا] هستم، کیست؟(۳۳) نیکی و بدی یکسان نیست. [بدی را] با بهترین شیوه دفع کن؛ [با این برخورد متین و نیک] ناگاه کسی که میان تو و او دشمنی است [چنان شود] که گویی دوستی نزدیک و صمیمی است(۳۴).

او درباره اینکه برخورد حضرت پیامبر(ص) با مشرکان مکه چگونه نشان دهنده تلاش او برای صلح است؟ گفت: قرآن تصریح می‌کند که مشرکان حق دارند به دین خود پایبند باشند در حالی که به موازات آن پیروان محمد هم به دین خود تمسک جویند. این را خداوند در سوره کافرون تأکید کرده است که در آنجا می‌فرماید: قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿۱﴾ لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿۲﴾ وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۳﴾ وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿۴﴾ وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۵﴾ لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿۶﴾: بگو که ای کافران (مشرک)(۱)، من آن بتان را که شما به خدایی می‌پرستید هرگز نمی‌پرستم(۲) و شما هم آن خدای یکتایی را که من پرستش می‌کنم پرستش نمی‌کنید(۳)، نه من هرگز خدایان باطل شما را عبادت نمی‌کنم(۴) و نه شما یکتا خدای معبود مرا عبادت خواهید کرد(۵)پس اینک دین (شرک و جهل) شما برای شما باشد و دین (توحید و خدا پرستی) من هم برای من (تا روزی که به امر حق شما را از شرک برگردانم و به راه توحید خدا و خدا پرستی هدایت کنم(۶).

وی افزود: با وجود حمله مشرکان به شهر مدینه منوره در آیه هفت سوره ممتحنه مؤمنان به دوستی و رابطه خوب تشویق می‌شوند «عَسَى اللَّهُ أَنْ یَجْعَلَ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَ الَّذِینَ عَادَیْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّهً ۚ وَاللَّهُ قَدِیرٌ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ: امید است که خدا میان شما و میان کسانى از آنان که [ایشان را] دشمن داشتید دوستى برقرار کند و خدا تواناست و خدا آمرزنده مهربان است».

اندیشمند آمریکایی با اشاره به واقعه صلح حدیبیه در سال ششم هجری گفت: در سال ۵۲۸ میلادی پیامبر(ص) بر سر معاهده صلحی با دشمنانش در الحدیبیه مذاکره کرد و مطابق با سیره نبوی امتیازات متعددی را داد، زیرا او اجازه داد زبان و ادبیات معاهده بی‌طرف باشد. این معاهده با مشرکان تحت نام محمد بن عبدالله منعقد شده است، به جای اینکه تحت عنوان محمد رسول الله باشد، زیرا پیامبر درصدد ایجاد صلح با آنها بوده است.

وی ادامه داد: شایان ذکر است که دو سال بعد هنگامی که پیامبر به همراه پیروانش در آغاز سال ۶۳۰ مکه را فتح کردند، در قرآن آمده است که در این واقعه خونریزی صورت نگرفته است؛ با وجود اینکه مشرکان مکه طی شش سال حمله به مدینه صدها مسلمان را به قتل رساندند، یعنی بر اساس آنچه در قرآن آمده پیامبر درصدد انتقام برنیامد. آیه‌ای از سوره فتح به همین قضیه اشاره دارد که در آن خداوند می‌فرماید: وَهُوَ الَّذِی کَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنْکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَکَّهَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَکُمْ عَلَیْهِمْ ۚ وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا: و او خدایی است که دست کفّار را از سر شما و دست شما را هم به زمین مکّه پس از پیروزیتان از سر آنها کوتاه کرد (که به امر خدا پیغمبر روز فتح مکّه برای حفظ جان دشمنان خانه‌هایی را پناه قرار داد) و خدا به هر چه می‌کنید بیناست).

کول درباره اینکه مسلمانان و در کل تمام بشریت چگونه می‌توانند از سیره نبوی درس بگیرند، گفت: پیامبر همیشه آماده عفو و بخشش کسانی بود که آماده کنار گذاشتن اختلافات و خصومت‌های سابقشان بودند و مخالفت پیامبر با کینه‌توزی و اختلافات درازمدت تماماً با چیزی که ما در غرب از فرهنگ عربی آن زمان می‌شناسیم، تفاوت دارد.

وی افزود: اشعار مشهور عربی قبل از اسلام موسوم به معلقات و سنگ نوشته‌های پیش از اسلام به زبان عربی انتقام را به عنوان هدف نهایی در زندگی نشان می‌دهد؛ اما واضح است که در جهان ما به دلیل افزایش اختلافات قبیله‌ای و درگیری‌های ژئوپلیتیکی، ما به پیامبر به عنوان الگوی رحمت و مدارا و ارزش‌های بزرگ انسانی نیاز داریم.

اندیشمند آمریکایی در پایان تأکید کرد: قرآن همچنین از مردم می‌خواهد زیبایی را در تفاوت رنگ پوست، زبان و جنسیت ببینند و این تفاوت‌ها را فرصتی برای آموختن چیزهای جدید و ارزشمند از دیگران قرار دهند. همان طور که خداوند در سوره حجرات می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ ﴿۱۳): ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است».

کول تصریح کرد: خود این اصل که در سوره حجرات ذکر شده است، به تنهایی می‌تواند به خیلی از کشمکش‌های دنیای کنونی پایان دهد.