بررسی یک ادعا؛ از نیل تا فرات در تورات

امید پیشگر (دکتری تفسیر تطبیقی): پهنه‌ای که یهودیان صهیونی در پی آن هستند از نیل در مصر تا فرات در عراق، همۀ اردن و بخشهایی از سوریه و عربستان را در برمی‌گیرد. آنها مدعی هستند این گستره سرزمینی است که خدا به نام آنها زده است و حق الهی آنهاست:

 

در تَنَخ (مجموعه کتب مقدس یهود)، تورا (تورات)، سِفِر (جلد) اول با عنوان بِرِشیت (پیدایش یا آفرینش)، فصل 15، پاسوق (آیه) 18 آمده است:

 

در آن روز خداوند با اَورام [: ابراهیم] چنین عهد بست. این سرزمین را از نهر مصر تا نهر بزرگ، نهر پِرات [: فرات]، به نسلت [: آل ابراهیم] خواهم داد.[1]

 

نقد این ادعا

در نقد و ارزیابی ادعای یادشده از سوی برخی یهودیان و به‌ویژه صهیونیست‌ها چند گفتی هست که در ادامه تقدیم می‌شود.

 

الف. محتوای ادعایی در کتابهای آسمانی پیشین، تنها در صورتی معتبر یعنی قابل پذیرش، پیگیری و استناد است که در کتب آسمانی بعدی به‌ویژه در کتاب پایانی آنها یعنی قرآن کریم، تکرار و تأیید شده باشد. پس اگر محتوای ادعایی، تکرار و تأیید نشده باشد آن گزاره، تحریف‌شده یا منسوخ شمرده می‌شود؛ زیرا معنا ندارد با حفظ تمامیت محتوایی آیین و کتاب گذشته، آیین و کتابی نو به بشر داده شود و چون این ادعا در آموزه‌های قرآن نیست؛ بنابراین محکوم به تحریف و یا نسخ است و قابلیت استناد ندارد.

 

ب. با فرض پذیرش عدم تحریف و نسخ در تورات که از باورهای راسخ یهودیان است[2] باز هم آنها نمی‌توانند این گزارۀ ادعایی را مستند رفتارهای کنونی خود که از سال 1326 خورشیدی آغاز کرده‌اند قرار دهند. زیرا:

 

1. در متن ادعایی آمده است: منِ خدا آن منطقه را به آل ابراهیم خواهم داد؛ یعنی منِ خدا با فراهم آوردن زمینه‌ای آن منطقه را به شکل مشروع و به عدل و نه به ستم، به آل ابراهیم می‌دهم؛ نه این که عده‌ای یهودیِ بی‌رحم و جانی، راه بیفتند و با زور و کشتار و تخریب و غصب و جنایت آن منطقه را از دست مالکان شرعی و قانونی اش در بیاورند و آنجا را به اشغال خود درآورند و این جنایت‌های بشری را مستند به گزاره‌ای الهی کنند.

 

2. در متن ادعایی آمده است منِ خدا آن منطقه را به نسل ابراهیم می‎دهم. نسل ابراهیم همان آل‌ابراهیم هستند که قرآن، به عنوان کلام همان خدا آنها را به ما شناسانده است.

 

آل‌ابراهیم دو بار در قرآن کریم به کار رفته است:

ـ فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهِیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَهَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً (نساء: 54).

در حقیقت، ما به خاندان ابراهیم، کتاب و حکمت دادیم و به آنان، مُلکى بزرگ بخشیدیم.

ـ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِیمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمِینَ (آل‏عمران: 33).

به یقین، خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر مردم جهان برترى داده است.

پرسش: آل‏‌ابراهیم چه کسانی‌‏اند؟

با توجه به گوناگونى معانى آل، آل‌‏ابراهیم دو معنای اطمینان‌بخش دارد:

 

1. فرزندان پاک و برگزیده ابراهیم؛ چون اسماعیل، اسحاق، یعقوب، داوود، سلیمان، یونس، زکریا، عیسى، محمد(ص) و جانشینان آن حضرت از خاندان وى.

این تفسیر، با واژه اصطفاء(برگزیدن) در آیه دوم مناسب‏تر می‌‏نماید؛ زیرا خداوند، کسانى را برمی‌‏گزیند که از گناه منزه باشند. روایاتى که‏ امامان(ع) را از آل‌‏ابراهیم شمرده‌اند نیز این معنا را تأیید می‌‏کند.

به نظر علّامه طباطبایى(ره)، از سیاق آیه 54 نساء که درصدد سرزنش بنى اسرائیل (دودمان اسحاق) است [از آیه 46 به بعد]، برمی‌‏آید که مقصود از آل‌ابراهیم، پاکان ذرّیه او از طریق اسماعیل هستند و آل‌ابراهیم شامل ذریه ابراهیم از طریق اسحاق [همین که مدعای صهیونیست‌هاست] نمی‌‏شود (المیزان، ج3، ص166).

 

2. پیروان دین ابراهیم (اسلام).

مؤیّد این معنا دو آیه ذیر است:

ـ فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی (ابراهیم:36).

ابراهیم گفت: پروردگارا پس هرکه از من پیروى کند، بی‌‏گمان از من است.

ـ إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِیُّ وَ الَّذِینَ آمَنُوا (آل‌عمران:68).

نزدیک‏ترین مردم به ابراهیم، همان کسانى هستند که از او پیروى کرده‌‏اند و [نیز] این پیامبر و کسانى که [به آیین او] ایمان آوردند.

 

گفتنی است: با استناد به متن قرآن کریم، نسل ابراهیم؛ همگی انسان‌های پاک و پرهیزگار و عادل و نیک‌رفتار نبودند؛ برخی نیک و برخی بد بودنده‌اند:

ـ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ (صافات:113).

و از نسل آن دو [ابراهیم و اسحاق‏] برخى نیکوکار و برخى آشکارا به خود ستم‏کار بودند.

ـ وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهیمَ وَ جَعَلْنا فی‏ ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّهَ وَ الْکِتابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ کَثیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ (حدید:26).

و همانا ما نوح و ابراهیم را فرستادیم و در نسل آن دو، نبوت و کتاب را قرار دادیم؛ پس برخى از آنان هدایت یافته‏‌اند و بسیارى از آنان نافرمانند (ر.ک به دائره المعارف قرآن کریم، ج1، ص280-286).

 

بنابراین با درست‌انگاری فرض دوم، باز هم کسانی که امروز با ستمی آشکار، وحشیانه به جان و مال و خاک مردم یورش می‌برند و با قتل و غارت و غصب، حقوق آنان را پایمال می‌کنند؛ به هیچ عنوان آن نسل پاک و برگزیده از نسل ابراهیم نیستند و منظور خدای عادل از نسل ابراهیم، در آن گزارۀ ادعایی به هیچ رو این قصابان غاصب نیستند و این گزارۀ ادعایی از تورات کنونی نمی‌تواند مستند غصب و قتل قرار گیرد.

 

 

ارجاعات:

[1] http://www.iranjewish.com/Torah/F15_Bereshit.htm

[2] http://www.iranjewish.com/Torah.htm