حضرت آیت الله جنتی، بسیار سپاسگزاریم

از آقای جنتی، امام جمعۀ موقت و محترم تهران، باید بسیار سپاسگزار بود که صریح و ساده سخن می‌گویند و آنچه باید از رهگذر ده‌ها مقاله و کتاب و تحلیل، روشن شود، ایشان با یک جمله آفتابی می‌کنند. در آخرین خطبه‌های نماز جمعۀ تهران فرموده‌اند: «دانشجویان در دانشگاه نمره می‌خواهند و برای کسب این نمره هر صحبتی را گوش می‌دهند، لذا می‌توان به آنها این تذکر را داد که چنانچه حجابشان را رعایت کردند این اجرای قانون در نمره و انضباط آنها تاثیرگذار است.»

این توصیۀ ایشان، بهتر از صدها مقاله و کتاب و سخنرانی، تصور و ذهنیت مسئولان فرهنگی ما را دربارۀ دین و تبلیغ آن آشکار می‌کند. بر پایۀ این نظریه، الزام و اجبار دیگران به رعایت یکی از احکام فرعی دین، از هر راهی مشروع است و مهم نیست که این راه، به کجا ختم می‌شود و پیامدهای آن چیست و تا چه اندازه پایدار است. نمره یا هر چیز دیگری را که برای مردم مهم و حیاتی است، می‌توان گروگان گرفت و از آنان خواست که چنین و چنان باشند. بنابراین اگر دانشجویی برای نمره، پوشش خود را تغییر داد، ما به هدف خود رسیده‌ایم؛ اگرچه می‌دانیم این کار او موقت و ریاکارانه و به انگیزۀ کسب نمره است. به عبارت دیگر، ما از مردم، دینی را می‌خواهیم که قیمت آن ریا است، و مهم هم نیست که بابت این هزینۀ گزاف، چیزی که به دست می‌آوریم عمل به یکی از احکام فرعی، در زمانی کوتاه و در مکانی خاص است. یعنی ما به مردم می‌گوییم: ایها الناس، چون نان و آب و شغل و نمره و حقوقتان در دست ماست، باید به احکام دینی عمل کنید؛ هرچند ریاکارانه و موقت و بی‌روح و با بدترین پیامدهای فرهنگی و اخلاقی و حتی امنیتی.

این، در حالی است که ما در برابر دروغ، ریا، تملق، عهدشکنی، بی‌تعهدی به اموال و آبروی مردم، تجاوز به حریم خصوصی افراد، تضییع حقوق و منافع عمومی و مانند آنها، هیچ واکنش معنادار و مؤثری در جامعه از خود نشان نمی‌دهیم؛ در حالی که شاخص‌های دینداری نزد اولیای دین، چیزهای دیگری است. مثلا پیامبر گرامی اسلام(ص)، بی‌دین را کسی می‌داند که عهدشکن است(لا دین لمن لاعهد له) و دشمنی با خدا را در دروغ می‌بیند، و مدارا با مردم را به اندازۀ اصل رسالت خویش، مهم می‌شمارد: بُعِثتُ بِمُداراهِ النّاس(نهج الفصاحه). حجابِ نمره‌ای و مانند آن، در کجای منظومۀ دین است؟

 
این، در حالی است که ما در برابر دروغ، ریا، تملق، عهدشکنی، بی‌تعهدی به اموال و آبروی مردم، تجاوز به حریم خصوصی افراد، تضییع حقوق و منافع عمومی و مانند آنها، هیچ واکنش معنادار و مؤثری در جامعه از خود نشان نمی‌دهیمرضا بابایی