چرا جوانان بریتانیایی به سمت عبادت روی می‌آورند؟

در اینجا، شش جوان دیدگاه‌های خود را در مورد دعا به اشتراک می‌گذارند. این که چرا آن را انجام می‌دهند و دعا کردن چه چیزی به آنها ارائه می‌دهد.
تس ویلیامز، ماما ۳۲ ساله از لندن: ” از زمانی که باردار شدم، دوباره عبادت کردن را آغاز کرده‌ام . من مسیحی بزرگ شدم و هر از گاهی دعا می‌کردم. اما این بار همه چیز برایم متفاوت است. با دیدن جهانی که رو به فروپاشی است، خداوند به من دلیلی برای امید داشتن داده‌است تا بتوانم فراتر از ناامیدی و چشم‌انداز سیاسی و مالی کنونی‌مان فکر کنم. زمان بسیار ترسناکی است برای اینکه کودکی را با تمام بلاتکلیفی به دنیا آورد. وضعیت مالی و فهمیدن اینکه او در چه دنیایی قرار است به دنیا بیاید بسیار ترسناک است. دعا واقعاً به من کمک کرد تا خودم را از آن مشکلات جهانی بیرون بیاورم و مسائل را در یک زمینه وسیعتر ببینم.
راب، متخصص نرم‌افزار ۳۲ ساله از گلاسکو:” من در خانواده‌ای مسیحی بنیادگرا بزرگ شدم و با توجه به اینکه تربیتم بسیار مذهبی بود، کلیسا را ​​ترک کردم و از قوانین مذهبی افراطی که از من انتظار می‌رفت پیروی کنم بسیار عصبانی بودم. اما در طول سال‌ها متوجه شدم که نگرش‌هایم به معنویت نرم شده است و چند سال گذشته را صرف ساختن باورهای خودم بر اساس شرایط خودم کرده‌ام.

کای لی، طراح معماری ۲۸ ساله از لندن: دنیا اکنون جای بسیار بدی به نظر می رسد و من دعا را منبع امید و قدرت می دانم. من از دوران جوانی کاملاً درگیر فعالیت‌های اجتماعی دیانت بهائی و همچنین انجام اعمال مذهبی آن مانند روزه و نمازهای واجب بوده‌ام. این به من انگیزه می دهد که به دیگران اهمیت بدهم و در مسیر بهبود جامعه تلاش کنم. من عبادت می‌کنم تا به خودم یادآوری کنم چیزی عظیم‌تر از شلوغی روزانه من وجود دارد. وقتی دعا می‌کنم‌، سعیم در این است که چیزهای خاصی را درخواست نکنم، بلکه درخواستم بودن در صلح با خواست خدا یا “کیهان” یا هرآنچه اسمش را بگذارید است.

شاهین‌علی، معلم ۳۵ساله از چستر: من همیشه سعی کرده‌ام مسلمان خوبی باشم، اما پس از بازگشت از مکه و مدینه در سال ۲۰۱۸، ارتباط بسیار نزدیک‌تری با دینم احساس کردم. این کاری بود که مدتی می‌خواستم انجام دهم و از آن زمان بیشتر درباره تاریخ اسلام و نحوه ارتباط آن با سایر ادیان مطالعه کردم. دعا کردن به من کمک می‌کند که بفهمم تصویر، هدف و اهمیتی بزرگ‌تر از من در زندگی وجود دارد. پدرم سال گذشته به دلیل ابتلا به کووید درگذشت. ایمان من به من کمک کرد تا آن را درک کنم و بفهمم این زندگی یک سفر است.

توماس، دانشجو ۱۸ ساله از ویکفیلد: من زمانی که شش یا هفت ساله بودم گه‌گاهی با پیشاهنگ‌ها به کلیسا می رفتم، اما آنقدر جوان بودم که واقعاً نمی‌فهمیدم چه اتفاقی می افتد. من در یک خانواده مذهبی بزرگ نشده بودم و تا همین اواخر، زمانی که شروع به دیدن ویدیوهای کشیش‌ها در تیک‌تاک کردم، رابطه ای با دین و ایمان نداشتم. بعد از اینکه آنها را دیدم و علاقه مند شدم، توانستم دین را کمی بیشتر درک کنم. من خواستار ارتباط بهتر با دین بودم، زیرا از مسیر زندگی‌ام راضی نبودم و می‌خواستم با دیگران بهتر باشم. توسعه سلامت معنوی من باعث شده‌است که بیشتر احساس خوشحالی کنم. من دعا می‌کنم زیرا این راهی است که می‌توانم با خدا صحبت کنم و نگرانی‌هایم را با او در میان بگذارم. من عضو کلیسای خاصی نیستم و فقط در حال تلاش برای پیدا کردن جایگاه خود هستم.

لوسی آرمسترانگ، ۲۳ ساله، لندن: از زمان کودکی با والدینم به کلیسا می‌رفتم، اما وقتی بزرگتر شدم برنامه های خودم را داشتم و کلیسا رفتن را متوقف کردم. من ایمان را پس از رفتن به دانشگاه و زمانی که به جامعه کاتولیک پیوستم، دوباره کشف کردم. من زندگی پرمشغله‌ای دارم، اما هنوز هم از دعا مانند یک تکنیک زمینه‌ای استفاده می‌کنم، درست مانند افرادی که ممکن است از مدیتیشن یا برنامه‌هایی مانند Headspace استفاده کنند. بعضی مواقع ممکن است فقط برای سنت آنتونی پادوآ، قدیس حامی چیزهای گمشده دعا کنم، زیرا وسیله‌ای را گم‌کرده‌ام مانند کارت بانکی یا شلوار مورد علاقه‌ام. مواقع دیگر واقعاً در طول روز برای دعاهای جدی‌تری وقت می‌گذارم. پدربزرگ و مادربزرگ شریک زندگی من در شش ماه اول سال فوت کردند و این واقعاً باعث شد من بیشتر از قبل دعا کنم.