اولین نسل از جهادگرایان بریتانیا چه کسانی هستند؟
جهادگرایی در بریتانیا مسئله‌ای نسبتاً نوظهور است، اما جنگ‌طلبان جوانی که جذب این تفکّر ددمنشانه می‌شوند دارای ویژگی‌های معیّنی هستند.
در این یادداشت آمده است: به‌زودی داعش از آخرین پایگاه‌های بزرگ شهریِ خود در خاورمیانه بیرون رانده خواهد شد. بدون وجود موصل یا رقّه، ادّعای داعش مبنی بر بازسازی یک خلافت با شکست مواجه خواهد شد و از تشکیلات گستردۀ داعش تنها آنچه در ابتدا وجود داشت باقی خواهد ماند؛ یعنی یک سازمان تروریستیِ ددمنش و مقاوم عراقی. شعب داعش در سراسر جهان نیز از هم خواهد پاشید و هر یک مستقلّاً به کار خود ادامه خواهند داد.
داعشی‌های اقصی‌نقاط جهان نقاط اشتراک و افتراق بسیاری با هم دارند. جهادگرایی در جاهایی که سنّت‌های دینی دارای قدمت بیشتری هستند، با جاهایی مثل امریکا و بریتانیا متفاوت است. در بریتانیا جهادگرایی تنها پانزده سال جریان داشته و ما تازه شاهد نسل اوّل از افراط‌گرایان جهادی هستیم.
جهادگرایان بریتانیا دارای یک سری ویژگی‌های منحصر به خود هستند و با جهادگرایان دیگر کشورهای غربی تفاوت‌هایی دارند. در میان جهادگرایان بریتانیا تعداد اشخاصی که سوءسابقۀ جنایی دارند در مقایسه با فرانسه کمتر است. از طرف دیگر، تعداد جهادگرایانی که نوکیش هستند نیز در مقایسه با امریکا کمتر است.
به‌طور کلّی جهادگرایان بریتانیایی فقیرتر از جهادگرایان امریکایی هستند، اما در مقایسه با جهادگرایان دیگر کشورهای اروپایی از بضاعت مالی بهتری برخوردار هستند. درصد بالایی از جهادگرایان بریتانیا (همانند دیگر کشورهای اروپایی) سابقاً عضو گنگ‌ها و اهل فعالیت‌های بزهکارانه بوده‌اند. همچنین در میان افراط‌گرایان بریتانیایی سطح بالایی از بیماری‌های روانی مشاهده می‌شود، هرچند نمی‌توان گفت این میزان بیش از کشورهای دیگر است.
در بریتانیا جهادگرایان برخلاف فرانسه و امریکا به‌ندرت دست به سلاح گرم می‌برند که بی‌تردید دلیل این امر محدودیت‌های مرتبط با استفاده از تفنگ در انگلیس است. جهادگرایان بریتانیایی حتّی نحوۀ حرف زدن مختصّ به خود را دارند.
به طور خلاصه، در بریتانیا صورت جدیدی از فعالیت‌های ستیزه‌جویانه در حال شکل گرفتن است که جهادگرایی بریتانیایی نام دارد.
