عدالت‌خانه‌ کروناویروس

حسین پورفرج

اگرچه این بیماری جدید، کرونا-کوئید 19 بلای جان ما شده است، حقیقتاً می‌تواند درس‌آموز نیز باشد. کمی از بیرون به رفتار این ویروسِ قدرت‌مند درنگرید. حتماً نکاتِ جالب توجهی را درخواهید یافت.

من در اینجا سعی خواهم کرد به مهمترین نکته‌ی مثبتِ  این «رفتارِ کرونایی» بپردازم و آن را بیان کنم. البته وقتی می‌گویم «رفتار کرونایی» تصور نکنید که من این ویروس را همانند انسان‌ها هوشمند یا ذی‌شعور‌ می‌دانم و معتقدم که چنین بیماری‌ای می‌تواند خردمندانه تصمیم بگیرد. خیر، منظور من از به‌کارگیری چنین اصطلاحی این است که ما انسان‌ها به عنوان موجودات عاقل و صاحب تفکر باید در کنش و واکنش‌های اجتماعی_فرهنگی خود همانند این ویروس رفتار کنیم و اینگونه در قد و قامت نام‌مان ظاهر شویم.

و اما بعد:

از درس‌های بیماری کرونا (والبته مهمترین درس‌اش) بی‌طرفی و خویِ عدالت‌خواهانه‌ی آن است. چنانکه به عیان می‌بینید، ویروس کرونا دوست و دشمن، کاخ سفید و حوزه علمیه‌ی قم، میخانه و مسجد و چه و چه نمی‌شناسد و اگر کسی نکات بهداشتی را رعایت نکند، حتماً به آن مبتلا می‌شود. به قول بعضی‌ها این ویروس بسیار عدالت‌طلب است و پارتی‌بازی در کارش نیست. مگر عدالت‌طلبی همان آرزوی دیرین ما در جامعه‌ی انسانی نبوده. مگر اینهمه دادگاه و مانیفست و سازمان جهانی برای اشاعه و همه‌گیری این موهبت در نگرفته و نشر یا تأسیس نشده. کاش همه‌ی انسان‌ها و خصوصاً سیاست‌مدارن می‌آموختند که همانند ویروس کرونا در قبال یکدیگر به عدالت رفتار کنند و هرگز از عواقب آن نهراسند. نگاه نکنند که فرد خاطی چه منزلت یا دین و مذهبی دارد و یا به کدام نهاد یا فرقه‌ی متفرقه وصل است. عدالت بورزیم (که این به قول قرآن به تقوا نزدیکتر است).

«رفتار کرونایی» به ما می‌آموزند که خرافه و چسبیدن به تعصبات بی‌دلیل فرقه‌ای-مذهبی از کمترین ارزشِ عملی برخوردار نیستند و خیلی زود برباد‌ می‌روند. بله، وقتی پای عمل به میان می‌آید، سستی و بی‌پایگی چنین باورها و باورداشت‌هایی برملا می‌شود و بی‌اعتباری آنها را بر آفتاب می‌افکند. ما آدمیان باید بدانیم که عقل و عقلانیت در نتیجه‌ی اشتباه محاسباتی خدا در خلقت آفریده‌های خود، به ما اعطا نشده و حتماً هوشمندانه و با دلیل صورت پذیرفته. ما واجدِ قوه ادارکیم و باید از آن بهره بگیریم. «رفتار کرونایی» به اهمیتِ عقلانیت و سستی باورهای خرافی تذکار می‌دهد و به ما می‌آموزد که عاقل باشیم، خرافه‌پرست.

 نهایتا‌ً «رفتار کرونایی» حامل این پیام است که نجات و رهاییِ آدمی در نتیجه‌ی ‌رعایتِ ارزش‌های مربوطه، ـــ در قبال بیماری از طریق مراعات نکات بهداشتی و درمانی، و در قبال هستی از طریق پایبندی به مواهب اخلاقی و انسانی،‌ـــ به دست می‌‌آید و اینگونه به منصه‌ی ظهور می‌رسد. در اینجا برای هیچکس بی‌جهت نوشابه باز نمی‌کنند و به قول شاعر «مزد آن گرفت جانِ برادر که کار کرد».

 

با آرزوی سلامتی برای همه جهانیان و جهان‌مان.

حسین پورفرج

سیزدهم اسفندماه نود و هست

مطالب مرتبط
درج دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.