سروش دباغ

تلاش روشمند برای تغییرِ هویت زبانی و قومیتیِ اویغورها، مسلمانانِ ساکن چین، آشکارا امری ظالمانه و غیر اخلاقی است و تحت هر لوایی و به هر بهانه ای صورت بگیرد، ناموجه است.

اسپینوزا، همچون ویتگنشتاین و سپهری، در عداد سالکان مدرنِ محبوب من است که دم زدن درهوایش طی سالیان اخیر، «روی سرم سقفی از تناسب گلها» کشیده و «عصر مرا با دریچه‌های مکرر وسیع»…

علی مسعودی‌نیا-میترا فردوسی: سروش دباغ پژوهشگر ایرانی حوزهٔ دین، فلسفه و ادبیات است. او هم‌اکنون مدیریت مؤسسهٔ معرفت و پژوهش در تهران و بنیاد فرهنگی سهروردی در تورنتوی کانادا…

قریب به سی سال است که با شاعر و نقاش بلندآوازه کاشانی مأنوسم و در باب اشعار و نقاشی‌های او و زیست جهان معنویِ او تأمل کرده‌ام. خرسندم چند مجلد از آثاری که طی ده سال اخیر منتشر…

این‌همانی عدالت و برابری، چیستی وظیفه دولت‌ها و جامعه‌مدنی در برقراری عدالت و مدل دینی عدالت‌ورزی، برخی از پرسش‌های ویژه‌نامه مجله کوچه از سروش دباغ به مناسبت روز جهانی عدالت…

در این نوشتار، نظامِ سلوکیِ حافظ با سپهری را ذیل پنج محور مقایسه کنم. یکی سالکِ سنتی قرن هشتُم هجری، و دیگری سالکِ مدرنی که چهل سال پیش از دنیا رفته است.

سروش دباغ به تازگی مطلبی در خصوص رقص نوشته که لبریز از فصوص(جواهر) سنت است.

چندی پیش مقاله‌ای به قلم سروش دباغ تحت عنوان «رقص در ترازوی اخلاق» منتشر شد. دباغ در آن مقاله تقسیم‌بندی چهارگانه‌ای از انواع مختلف رقص ارائه می‌کند و به رابطه هر یک از آن‌ها…

این یادداشت به مقایسه سلوکِ عرفانیِ عطار به روایتِ "هفت شهرِ عشق" یا "هفت وادی سلوک"، با سلوکِ عرفانی ـ معنویِ سهراب سپهری می‌پردازد.

مدت‌هاست در این اندیشه‌ام که درباره «رقص» بنویسم و تلقیِ خویش از این کنش انسانیِ پر بسامد در جوامع پیرامونی را با مخاطبان در میان گذارم. جهت ایضاح بیشترِ مدعیاتم، از پی دکارت،…