زائر در شکل آرمانی و نوع مثالی خود، کسی است که از یک سو دل‌بسته سفر آفاقی برای تحوّل انفسی (درونی و وجودی) و رشد معنوی و کسب آرامش باطن است و از سوی دیگر، به همان میزان دل‌بسته کشف حقیقتِ حیات دینی به‌منزله مشاهده‌گری بی‌طرف و منتقد و سخت‌گیر است.