اوضاع خطرناک آزادی مذهبی در سراسر جهان

اوضاع فلاکت‌بار مسلمانان اویغور که مجبور به زندگی در اردوگاه‌های بازآموزی هستند کانون توجه جهان قرار گرفته است. اما حزب کمونیست چین پیروان تمام ادیان را از مسیحی و مسلمان و بودایی گرفته تا تائوئیست‌ها آماج سرکوب خود قرار داده است. چین مسیحیت را نیز همانند اسلام یک کالای وارداتی بیگانه و لذا خطرناک برمی‌شمارد.

اوایل ماه مه رادیو «فری آسیا» عنوان داشت که دولت چین تلاش دارد پیروان ادیان را وادار به انکار دین خود کند. آن‌ها بعضاً پیروان ادیان را می‌گیرند و بازداشت می‌کنند. هدفشان از انجام این کارها از میان برداشتن و چینی‌سازی یعنی کمونیستی کردن ادیانی مثل مسیحیت است.

بسیاری از کلیساها بسته شده‌اند و آنهایی که باز مانده‌اند مجبورند تصاویرشی جین پینگ، دبیرکلّ حزب کمونیست چین را در معرض نمایش بگذارند و دوربین نصب کنند. علاوه بر این، رژیم جین پینگ از شرکت کودکان در مراسم عبادی ممانعت به عمل می‌آورد.

متأسفانه پکن در مقابله با پیروان ادیان تنها نیست. این دست دین‌ستیزی‌ها در اقصی‌نقاط جهان قابل‌مشاهده است. نهاد کاتولیکِ «کمک به کلیسای نیازمند[1]» ارزیابی خود از دین‌ستیزی‌ها در سراسر جهان را در قالب گزارشی تحت عنوان «آزادی مذهبی در جهان: گزارش سال 2021» منتشر کرده است. این نهاد چند سال است که انتشار این گزارش سالانه را بر عهده گرفته و یک تیم جهانی بر روی آن کار می‌کنند.

به گفته نهاد «کمک به کلیسای نیازمند»، امروز تبعیض و سرکوب دینی پدیده‌ای درحال‌رشد و جهانی است. در بعضی از کشورها درگیری‌ها جنبه علنی و خشن دارد؛ مثل سوریه، یمن، نیجریه، جمهوری مرکزی آفریقا یا موزامبیک. اما در بعضی کشورهای دیگر عمیق‌ترین اعتقادات انسان‌ها مورد دستکاری قرار می‌گیرد و از دین به عنوان ابزاری برای کسب قدرت استفاده می‌شود.

در این پژوهش کشورهای سرکوب‌گرِ حوزه آزادی مذهبی تحت عنوان کشورهای «قرمز» رده‌بندی شده‌اند. این دسته شامل 26 کشور می‌شود که موطن 3.9 میلیارد انسان (51% جمعیت جهان) هستند؛ از جمله دوازده کشور آفریقایی و دو کشور که در این زمینه حتّی دست به کشتار جمعی می‌زنند؛ یعنی چین و میانمار.

البته شدت استبداد حاکمان چین به اندازه حاکمان کره شمالی، عربستان سعودی و اریتره نیست. اما جمعیت چین و متعاقباً دامنه دین‌ستیزی در این کشور شمار بیشتری از انسان‌ها را شامل می‌شود. با مرگ مائو زدونگ محدودیت‌ها موقتاً کاهش پیدا کرد، اما در سال‌های اخیر باز هم وضعیت رو به وخامت گذاشته است.

دومین کشور پرجمعیت و سرکوب‌گر در حوزه دین هند است که اکثر جمعیت آن هندو هستند و اوضاع آزادی مذهبی در آن ظرف سال‌های گذشته به‌شدّت بدتر شده است.

دسته‌بندی بعدی کشورهای نارنجی هستند که شدت سختگیری‌ها در آنها قدری ملایم‌تر است. این دسته دربردارنده 36 کشور یعنی 1.24 میلیارد نفر است. از کشورهای این دسته می‌توان به مصر اشاره کرد که رژیم فعلی آن از حکومت مبارک هم دیکتاتورتر است. در این کشور مسلمانانی که از اسلام برگشته‌اند یا پیروان دین بهایی به رسمیت شناخته نمی‌شوند.

دسته بندی آخر نیز کشورهای «تحت نظر» هستند که در این کشورها عوامل نگران‌کننده به‌تازگی مشاهده شده‌اند.

مترجم: زهرا رحیمی

[1] Aid to the Church in Need