فاصله ما از امام حسن در مبارزه با فقر و تملق‌

هادی سروش

فاصله مدعیان ولایت حداقل در دو چیز بسیار تلخ است و باعث شرمندگی مضاعف است. دو چیزی که یکی با سفره نان مردم در ارتباط است و دیگری با روح و روان آنان سر و کار دارد. اول در مبارزه با فقر و دیگری در مبارزه با تملق و چاپلوسی.

طبق اعتقاد ، امام مجتبی (ع) دومین امام شیعیان است و این امامت برای شیعیانِ جهان الی الابد است.
واقعیت این است؛
فاصله ما از امام حسن (ع) در معنویات و الهیات جای خود!
اما فاصله مدعیان ولایت حداقل در دو چیز بسیار تلخ است و باعث شرمندگی مضاعف است. دو چیزی که یکی با سفره نان مردم در ارتباط است و دیگری با روح و روان آنان سر و کار دارد:

اول ؛ فاصله در مبارزه با “فقر”

امام حسن (ع) قهرمان مبارزه با فقر است و این قهرمانی را به راحتی میتوان در تمام ادوار زندگی سیاسی و اجتماعی ایشان چه در زمانیکه در کوفه بود و چه زمانیکه در مدینه تشریف داشتند قابل مشاهده است . امضاء معاهده صلح برای حفظ جان و مال و آبرو و زندگی مسلمین ، و نیز همراهی جانانه اش با محرومان جامعه و تقسیم مکرر اموالش با مستمندان ، شاهد بر این مدعا است .

اما امروز مدعیانی دیده می‌شوند که با انتخاب سیاست های غیر قابل دفاع به استقبال فقر رفته و جامعه ای را با روش های تند و اشتباه سیاسی خود به کام فقر کشیده و مدیرخانواده ها را شرمنده عزیزانشان میکنند ! و از طرفی با برخی سیاست های اقتصادیِ نقدشده ، باعث تقسیم فقر میشوند !

مردی نزد امام حسن مجتبی(ع) رسید و گفت:
ای پسر امیرمومنین تورا سوگند می‌دهم به آن که به شما نعمت عنایت کرده؛ حق مرا از دشمنم بگیری؛ دشمنی بسیار ستمگر و ظالم است ونه احترام پیر را نگه می دارد و نه به کودک رحم می کند! امام حسن (ع) که به پشتی تکیه داده بود جلو آمد و فرمود: دشمن تو کیست تا حق شما را از او بگیرم؟ مرد گفت: فقر ! امام(ع) لحظه‌ای سکوت کرد وسپس به خادمش فرمود: هر چه موجودی داریم بیاور! و خادم پنج هزار درهم آورد و امام (ع) همه آن را به آن شخص داد و فرمود: به حق این قسم‌هایی که بر من خوردی، هر وقت دوباره این دشمن جفاکار نزد تو آمد، برای رفع ظلم او نزد من بیا!

آقایان مسئولین باور بفرمایید ؛ “فقر” هم مانند استکبار و صهیونیزم دشمن است !
لطفا به همان شدت و حِدت با آن مقابله کنید.

فاصله در مبارزه با تملق و چاپلوسی

خجالت دیگری از حضرت مجتبی (ع) می کشیم‌ نهادینه شدن “تملق و چاپلوسی” است .
چقدر دور از اخلاق اند کسانی که برای ادامه حکمرانی خود در یک وزارتی و یا مدیریتی و .. تملق گویِ ارباب قدرت میشوند!
آیا این آدم ها پیش مردم ناشناخته اند؟!
نه خیر با مراجعه به افکار عمومی به راحتی میتوان وزیر ، وکیل و رییس چاپلوس را بعینه دید ! آنان که در سخت ترین شرائط فقر و بیماری کرونا و .. وظیفه اصلی را فراموش کرده اند و هر روز به نوعی متملقانه مجیزگو هستند!

برخورد جدیِ امام حسن (ع) با یک فرد متملق را ببینید که به او فرمود:
سفارش من به تو این است که مبادا در جایی مرا مدح و ثنا کنی ، یا در حضور من دروغ بافی کنی، و یا در نزد من از کسی بدگویی کنی!
آن شخص وقتی دید امام حسن با چاپلوسی و چاپلوسان میانه ای ندارد ، به امام عرض کرد: پس اجازه بده مرخص شوم. امام مجتبی(ع) فرمود: هر وقت خواستی میتوانی بروی!

منبع: کانال سروش معرفت

مطالب مرتبط
درج دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.