ماکرون از نگاه یک منتقد

در زمان جنگ سرد میان بلوک غرب و اتّحاد شوروی، عدّه‌ای بودند که «احمق‌های به‌درد‌بخور» نامیده می‌شدند. این افراد عضو حزب کمونیست نبودند، اما عملکردها و سخنانشان به نفع لنین و استالین بود. امروز در قرن بیست و یکم کمونیسم دیگر از جهان رخت بربسته، اما به جای آن اسلام‌گرایی رشد یافته و به یک تهدید جهانی تبدیل شده است. همان‌طور که کمونیسم «احمق‌های به‌دردبخور» را برای خود جمع می‌کرد، اسلام‌گرایی (یا توتالیتاریسم اسلامی) نیز «کافران به‌دردبخور» را برای خود جمع‌آوری می‌کند. اما در اینجا یک تفاوت وجود دارد؛ در زمان شوروی، احمق‌های به‌دردبخور روشنفکران بودند، اما امروز کافرانِ به‌دردبخور سیاستمداران هستند که یکی از آنها به‌تازگی رئیس‌جمهور فرانسه شده است.

امانوئل ماکرون حامی تروریسم یا اسلام‌گرایی نیست، بلکه بدتر از آن، اصلاً به خطری که از جانب اسلام‌گرایان فرانسه را تهدید می‌کند توجّهی ندارد. شبه‌نظامیان اخوان‌المسلمین در حرکت سیاسیِ ماکرون نفوذ کرده‌اند. او پیرو حملاتی که در نوامبر سال 2015 در پاریس صورت گرفت، دلیل حملات را آن دانست که شانس مسلمانان برای اشتغال یک چهارم شانس غیرمسلمانان است. از نظر ماکرون، کسانی که کلاشینکوف به دوش و کمربند انتحاری به کمر از سوریه راهی فرانسه می‌شوند، احتمالاً به خاطر اعتراض به بیکاری و مشکلات اشتغال مسلمانان دست به اقدامات تروریستی می‌زنند!

ماکرون تقریباً فرانسوی‌ها را به نژادپرستی و اسلام‌هراسی متّهم می‌کند و می‌گوید: "علّت قوی شدنِ توتالیتاریسم (تمامیت‌خواهی) آن است که اجازه داده‌ایم بی‌اعتمادی در جامعه‌مان ریشه بدواند و… لذا باید بخشی از مسئولیتِ معضل جهادگرایی را متحمّل شویم." ماکرون می‌گوید جامعۀ فرانسه باید تغییر کند و جامعه‌ای آزادتر باشد؛ منظور او آن است که جامعه باید بیشتر پذیرای اسلام باشد و آزادی مسلمانان افزایش پیدا کند.

در بیست و چهارم آوریل، «اتحادیۀ سازمان‌های اسلامی فرانسه» که به عنوان نمایندۀ اخوان‌المسلمین در این کشور شناخته شده، علناً از مسلمانان خواست تا به ماکرون رأی دهند.

چرا؟ آیا ماکرون مروّج اسلام‌گرایی است؟ بهتر است بگوییم او طرفدار جهانی‌شدن است و علناً از تعدّدفرهنگی حمایت می‌کند. لذا می‌توان گفت ماکرون اسلام‌گرایی را تهدیدی برای ملّت فرانسه تلقّی نمی‌کند، چراکه از نظر او، ملّت و فرهنگِ فرانسوی اصلاً وجود خارجی ندارد. او منکر آن است که کشور فرانسه از یک فرهنگ، تاریخ، ادبیات یا هنرِ مختصّ به خود برخوردار است. ماکرون می‌گوید فرهنگِ فرانسوی وجود ندارد و ما در فرانسه با فرهنگی متنوّع مواجه هستیم. به عبارت دیگر ماکرون معتقد است که در خاک فرانسه، فرهنگ و سنّت‌های فرانسوی بر فرهنگ‌های وارداتی اولویت و ارجحیتی ندارد.