سیدحسن خمینی: امروز از امام گفتن نان دارد

سید حسن خمینی: در طول تاریخ همه فکر می‌کردند درست عمل می‌کنند/امروز از امام گفتن نان دارد، اما ایستادگی در روزهای سخت قبل از انقلاب هزینه داشت/مردم دوره ائمه در مواجهه با تزویر چهره‌های دیندار و پیشانی‌های پینه بسته دچار سردرگمی می‌شدند/مقاومت در برابر کمرنگ شدن یا مصادره ارزش‌های دینی، وظیفه و ادای امانت است
روزنامه اعتماد در صفحه نخست، با چاپ عکسی از سید حسن خمینی، به سخنان وی در جمع هیات تازه تاسیس و اصلاح‌طلب ایثارگران انقلاب اسلامی پرداخته و ذیل عنوان «نباید اسلام، انقلاب و امام مصادره شوند» آورده است:
….
– دوره حیات امام صادق(ع)، پایان حکومت بنی‌امیه و همزمان با ضعف شدید حکومت بنی مروان است؛ در آن مقطع هنوز عباسی‌ها قدرت زیادی پیدا نکرده بودند و بنابراین، دوره آرامش برای فعالیت ائمه در جهت بازسازی شاکله تشیع بود.

– از طنزهای تلخ تاریخ این است که قیام ابومسلم خراسانی با شعار «الرضا من آل محمد(ص)» شکل گرفت اما حکومت به آل پیامبر(ص) نرسیده است.

– بزرگی منزلت ائمه(ع) ما به گونه‌ای بوده که بعضا انسان‌ها درک درستی از آنها پیدا نمی‌کردند و لذا نسبت به آنها غلو می‌کردند.

– از سوی دیگر جامعه اسلامی پر از کسانی بود که به‌شدت مذهبی، اهل نماز و روزه و متدین بودند اما ائمه را قبول نداشتند. جامعه اسلامی از افراد ظاهرالصلاح و متدین پر بود که دستگاهی مقابل دستگاه امام صادق(ع) داشتند و این دقیقا همان نقطه‌ای است که اگر تاریخ را ورق بزنیم می‌بینیم امیرالمومنین(ع) هم گرفتار آن بود. روزی فردی از علی(ع) سوال می‌کرد که این سوی میدان بزرگان اسلام هستند و آن سو هم بزرگان اسلام چون طلحه و زبیر قرار دارند؛ ما چه باید بکنیم؟وی تصریح کرد: مردم دوره ائمه می‌دیدند که زور با حکومت وقت بوده و تزویر هم با چهره‌های دیندار و پیشانی‌های پینه بسته و بعضا با سابقه اهل وعظ، محراب و منبر به چشم می‌خورد و لذا در ملاک‌گذاری‌ها دچار سردرگمی می‌شدند.

– کسانی که ائمه را قبول ندارند بعضا بسیار دنیاگریز بوده و نوکر حکومت نبودند؛ اتفاقا تمام چهار امام اهل سنت علیه حکومت وقت شورش کرده‌اند و بدین معنا آن سوی میدان شمر، عمر بن سعد و یزید نبوده‌اند؛ ایستادن مقابل این‌گونه افراد از ایستادن مقابل گروه فاسقان آسان‌تر است، زیرا تکلیف آنها روشن است.

– وقتی امام رضا(ع) ولایتعهدی مأمون را می‌پذیرد کسانی که اقدام به قتل ایشان می‌کنند شیعه اسماعیلی بوده اند؛ آنچه در چنین شرایطی مطرح است این است که چه باید کرد؟یادگار امام با اشاره به احادیثی از امیرالمومنین(ع) و امام صادق(ع) گفت: امام صادق(ع) می‌فرمایند فریب گریه‌های آنها را نخور، زیرا ایمان در قلب است. امیر المومنین(ع) هم به کمیل می‌فرمایند: ‌ای کمیل! فریب اقوامی که نمازهای‌شان را طول می‌دهند و روزه‌های مداوم می‌گیرند و صدقه می‌دهند و احسان می‌کنند، نخور؛ خدا آنها را متوقف می‌کند. امام صادق(ع) در روایت دیگری می‌فرمایند: «فریب کثرت نمازها و جمع مردم را نخور؛ آنها جسم‌های‌شان کنار یکدیگر و قلب‌های‌شان پراکنده است. امام صادق(ع) در روایت دیگری، «راستگویی» و «ادای امانت» را معیار مشخص برای انتخاب ارایه می‌کنند؛ «لاتغتروا بصلاتهم و لابصیامهم، فان الرجل ربما لهج بالصلاه والصوم، حتى لوتر که استوحش، و لکن اختبروهم عند صدق الحدیث وأداء الامانه» (فریب نماز و روزه آنان را نخورید؛ زیرا آدمی گاه چنان به نماز و روزه خو گرفته که اگر آنها را ترک کند احساس وحشت می‌کند، بلکه آنان را به راستگویی و ادای امانت بیازمایید.) (کافی جلد ٢، ص١٠۴)

– دینی که پیامبر او می‌گوید مومن ممکن است فلان کار را انجام دهد، اما دروغ نه؛ دروغ درون آن عادی می‌شود و آن کارهای دیگر اصل قرار می‌گیرد؛ ایشان می‌فرماید غیبت از زنا بدتر است اما در عمل این‌گونه نمی‌شود!

– اگر کسی شرب خمر کند بنده مطلقا روابطم را با او قطع می‌کنم اما اگر تهمت بزند ممکن است پشت سر او نماز هم بخوانم؛ در این شرایط غیبت هم واجب می‌شود.

– کسی جرات نداشت جلوی امام غیبت کند. ممکن نبود جلوی امام به کسی تهمت زد؛ دین کاریکاتوری یعنی اینکه برای من آنچه برای خدا و رسول خدا صد بدی دارد معادل پنج بدی می‌شود اما آنچه پنج بدی دارد معادل صد بدی قرار می‌گیرد. تعبیر عوامانه‌ای هم در این زمینه وجود دارد که گوید: «می بخور منبر بسوزان مردم‌آزاری مکن»! در حالی که هیچ‌کدام از این کارها مورد قبول نبوده و نباید انجام شود.

– حجاب واجب بوده و دستور قرآن و اسلام است و باید رعایت شود اما دزدی و غیبت بدتر از بی‌حجابی است.

– امانت هر حقی از دیگران است که اختیار ما است و من و شما حق نداریم بدون اجازه در حق آنها تصرف کنیم. امانت اصل حکومت است و گروهی نمی‌تواند آن را گرفته و رها نکند و بگوید هرچه ما می‌گوییم باید عملی شود.

– وقتی قانون اساسی حقوق افراد را تعیین می‌کند به چه حقی، یک گروه و جمعی به خوداجازه می‌دهند که اعمال نفوذ کنند، کسی را منع کنند یا بگیرند؟! نباید انسان احساس کند شأنی فراتر از شأن بقیه دارد و بگوید «این منم طاووس علیین شده». آنها تصور می‌کنند درست عمل می‌کنند، زیرا در طول تاریخ همه فکر می‌کردند درست عمل می‌کنند در حالی که باید ببینیم چه کسی ادای امانت می‌کند؟!

– امام و شهدا امانتی داده‌اند که باید آن را همه ما ادا کنیم و اگر زمانی نان آن را خورده‌ایم حال که پای حفظ آن در میان است باید پیش از همه بایستیم.

– اینکه نگذاریم ارزش‌های دینی در جامعه کمرنگ یا مصادره شود، وظیفه و ادای امانت است و اینکه سعی کنیم جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم از اندیشه‌ای که نسبت به آن احساس دین می‌کنیم خالی نشود یک وظیفه است.

– هر گروهی که کار خود را می‌کند زحمت می‌کشد اما نباید اسلام، انقلاب و امام در گروهی خاص مصادره شود، بلکه باید همه دست به دست هم داده و این بیرق را نگه داریم. البته ممکن است این راه سختی‌هایی هم داشته باشد، اما کدام گروه در طول تاریخ بوده که بدون سختی کار کرده است؟

– برای امام ما هم دوره قم و نجف دوره آسانی نبود و گرچه امروز از امام گفتن نان دارد، اما ایستادن در آن روزها هزینه داشت. آیت‌الله شیخ حسن صانعی نقل می‌کنند که من و پدرت (مرحوم حاج سید احمد آقا خمینی) در خانه یخچال قاضی می‌نشستیم و هفته‌ها چشمان‌مان به در بود که یک نفر وارد شود و سلام کند.

– هرکاری اگر از معبر «سختی» نگذرد به ثمر نمی‌رسد و وقتی بیرق بلند شد مردم گروه گروه می‌پیوندند، البته ما نمی‌گوییم نیایند اما هرکس به اندازه نقش خودش باید دیده شود.

دیگر عناوین منتشر شده در «اعتماد» امروز، از این قرار است:

«به میزانی که برون‌افتادگان از نظم سیاسی بیشتر شوند جامعه دچار ناامنی می‌شود/ احساس امنیت مهم‌تر از خود امنیت است»، گزارشی از نشست رسانه و امنیت ملی با حضور هادی خانیکی و منصور ساعی /تنظیم کننده: عاطفه شمس

گزارش «سفر به بیروت با نگاه به دمشق»، تور دوم منطقه‌ای وزیر امور خارجه ایران آغاز شد«دین آنلاین» با این عناوین اقتباسی، روزنامه «اعتماد» را مرور کرده است: «سید حسن خمینی: در طول تاریخ همه فکر می‌کردند درست عمل می‌کنند/امروز از امام گفتن نان دارد، اما ایستادگی در روزهای سخت قبل از انقلاب هزینه داشت/مردم دوره ائمه در مواجهه با تزویر چهره‌های دیندار و پیشانی‌های پینه بسته دچار سردرگمی می‌شدند/مقاومت در برابر کمرنگ شدن یا مصادره ارزش‌های دینی، وظیفه و ادای امانت است»، «به میزانی که برون‌افتادگان از نظم سیاسی بیشتر شوند، جامعه دچار ناامنی می‌شود/ احساس امنیت مهم‌تر از خود امنیت است»مرور مطبوعات/ ‌چهار‌شنبه‌ ۲۱ مرداد / روزنامه اعتماد